Lezers hebben is trouwens leuk, wie ze ook zijn. Toen ik een
jaar of tien was kreeg ik van mijn ouders mijn eerste typmachine, zo’n grijs, plastic
geval. Avonden achtereen typte ik me het eelt op de vingertjes. Gedichten,
korte verhalen, sprookjes die ik dan mocht voorlezen aan mijn klasgenootjes. Zij
waren mijn eerste lezers, oké: toehoorders. Prachtig vond ik dat. Later, op de
middelbare school, verkocht ik zelf in elkaar geschreven en geplakte
mini-boekjes op het schoolplein. Dubbeltje per stuk, met titels als ‘Kim is
verliefd’, ‘Sasha is het zat’ en ‘Waarom ik?’. Ik had een paar vaste afnemers
die, als je het zo bekijkt, mijn eerste
betalende lezers waren. Rijk werd ik er niet van, maar dat hoefde ook niet. (Hoeft
nog steeds niet, mag wel.)
En oh my god wat was ik door het dolle heen toen mijn allereerste
artikeltje werd gepubliceerd in het Friesch Dagblad, waar ik mijn journalistieke
stage liep. Dit en de volgende stage-artikelen werden met veel gevoel uitgeknipt
en in een plakboek geplakt. Ik schreef en er waren mensen – wildvreemden (!) –
die mijn teksten lazen. Wat een geweldig leven.
Nu, dertien jaar later, ben ik nog altijd blij met de mensen
die de moeite nemen om mijn verhalen te lezen. Ik vind het een eer. Want
jeutje, lezen kost tijd en tegenwoordig heeft niemand meer tijd en… blablabla. Lezers maken me gelukkig als ze
zeggen dat ze mijn verhaal mooi vinden. Of wanneer ze het uitprinten om het
door te geven. Of als ze vragen wanneer er meer komt.
Lezers zijn belangrijk. Ze motiveren me. Zonder lezers
blijven mijn verhalen misschien wel een nietszeggende verzameling letters. ‘De
lezer maakt jouw boek’, zei Ronald Giphart onlangs tijdens een masterclass
schrijven. ‘De lezer creëert een beeld bij wat jij hebt geschreven.’ Giphart
liet ons de zin ‘Een klein vervallen station’ opschrijven. En ja: die vier
woorden roepen bij iedereen een ander beeld op. Kun je nagaan hoe dat met een
heel boek werkt. Onze boeken, Olga, creëren dus evenveel beelden als er lezers
zijn. Honderd lezers betekent honderd verschillende interpretaties betekent
honderd verschillende boeken. Hoe cool is dat?
Het boek Spel dat op een Kollumerpomps nachtkastje ligt, is weer
anders dan het boek Spel op een Timboektaans nachtkastje. (Klopt, ik loop op de
zaken vooruit. Spel ligt op nog helemaal niemands nachtkastje. Ik moet nog
herschrijven, een uitgever zoeken en al die toestanden meer, dus dat van die
nachtkastjes is een regelrechte leugen.)
Lezers motiveren me. Wat motiveert jou?
Groet,
Ellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat weten wat je vindt!