Bel de witte jassen maar

Hoe ik het doe? Als ik het niet zou doen, zou ik gek worden van al het geschreeuw in mijn hoofd... Bel-de-witte-jassen-maar-gek.

Schrijven van fictie is voor mij de manier om met de werkelijkheid om te gaan. Er gebeuren zo ontzettend veel dingen in de realiteit, dingen waardoor je het ene moment niet kunt ophouden met lachen om vervolgens bijna onderdoor te gaan aan zielscheurend verdriet.
Hope pieken, diepe dalen... Van dat werk.
Om het allemaal aan te kunnen, schrijf ik.

Schrijven als therapie.

En daar ben ik niet de enige in, weet ik. Ik hoor van andere schrijfmaatjes ook dat juist verzinnen hen geestelijk gezond houdt. Wat een tegenstelling eigenlijk, als je er zo over nadenkt. Wat ervoor zorgt dat je de werkelijkheid aan kunt, is fantasie.

Die wachtrij in mijn hoofd is mijn behandelplan. Ben ik razend, denk ik aan de thriller die nog op stapel staat: Het vervolg op Dodenweg.
Ben ik blij en lach ik hard om mijn eigen sarcastische grappen, dan vereenzelvig ik me met mijn even sarcastische hoofdpersonages.
Ben ik verdrietig of voel ik me (geheel onterecht) zeer zeer zeer sneu en eenzaam, dan denk ik aan dat fantastische liefdesverhaal over twee gebroken zielen die elkaar helen.

Juist dat laatste verhaal, dat wordt mijn nieuwe project voor DEAL 2! Een verhaal voor jongvolwassenen over Freya en Joost. Over tegenstellingen, over omgaan met je eigen ellende en vooroordelen, over volwassen worden en over 'met de billen bloot gaan' als het aankomt op het opruimen van de emotionele rotzooi die je hebt gemaakt.

Hoe ik het doe, vraag je me? Net als jij, eigenlijk. De tv gaat uit en als de meisjes in bed liggen kruip ik achter de laptop om te schrijven. En te schrijven. En te schrijven.

Het schrijven maakt me heel. Wat me uiteen doet vallen? De spanning in afwachting van een reactie op wat ik heb geschreven. Is het wat? Vind jij, lezer, het leuk? Spannend? Mooi? Ontroer ik je? Laat ik je huiveren?
Daar gaat mijn hart sneller van kloppen: Het afwachten op het oordeel. Onzinnig eigenlijk, aangezien ik zo veel plezier in het schrijven zelf heb, maar toch... Je zoekt naar die bevestiging.

Uitgevers... Die houden me wakker uit mijn slaap. Want... Gaan we het doen, Ellen? Gaan we Spel en Dodenweg t.z.t. opsturen naar een Uitgever (met hoofdletter 'U')? En... Hoe gaan we om met de druk? Het wachten? De (ik durf het bijna niet te schrijven) ... Afwijzing?

Klopt jouw hartje ook sneller bij die gedachte? En... Wat willen die uitgevers eigenlijk? Hoe komt net jouw boek uit de slush pile en in het hart van de redacteur?
Jij een idee?
Of... Misschien moeten we het ze eens vragen...

Uitgevers van Nederland...
Hoe zit dat eigenlijk? Waarom pikken jullie wel het ene en niet het andere manuscript uit die enorme stapel?

Olga